Suðureyjan

Hæ aftur

Á mánudagsmorguninn fórum við yfir á Suður eyjuna og sigldum með ferju og það tók rúma 3 tíma að koma okkur yfir. Veðrið hefur leikið við okkur í ferðinni og það var undurfagurt landslag sem við sáum á leið okkar inn geysilangan krókóttan fjörð þar sem landslagið var klætt afar fjölbreyttum trjágróðri og er sagt að þetta sé land hinna sokknu dala en gróðurinn nær alveg niður í sjá og það er ekkert undirlendi.

Nýr bíll beið okkar við ferjustaðinn og við erum nú búin að aka allvíða um norðurenda eyjunnar og fara á marga afkimastaði að hætti Odds en hann forðast þjóðgarða og svoleiðis að vanda. En okkur tókst samt að fá hann með okkur í þjóðgarð Abel Tasman sem liggur í norðvestur horni Suðureyjunnar. Þar fengum við okkur far með bát og gengum síðan í skóginum eina 11 km og tókum síðan bátinn aftur tilbaka. Þetta tók daginn og var mjög skemmtilegt og fróðlegt að skoða skóginn, heyra í fuglunum og spjalla við fólkið sem við hittum á förnum vegi og rölta um frábæru strendurnar með hvíta sandinum og tæra vatninu. Það er mjög fábreytt dýralíf hérna sem við verðum vör við, aðallega fuglar, við sjáum nánast engin landdýr nema dauð á veginum en heyrum bara skemmtileg fuglahljóð. Maður á ekkert von á því að mæta pumu eða þvílíku dýri hérna og spendýrin sem hingað hafa verið flutt inn eru öll lítil eins og rottur, kanínur, stout (sem Ástralir fluttu inn), possum (lítið pokadýr) en þau gera mestan usla þ.e.a.s. hafa eyðilagt fuglafánuna. Margir af útdauðu fuglunum eða þeim sem eru í hættu (kíwifuglinn) gátu ekki flogið þannig að þetta var allsnægtarborð sem innfluttu dýrunum var boðið upp á.

Hér eru allir skógar fullir af burknum og má segja að þetta sé land burknanna. Nýsjálendingar eru líka að hugsa um að búa til nýja fána fyrir landið og setja silfurburknann sem tákn í fánann. En allvíða má sjá hann í skreytingum eins og myndin af kúlunni sýnir. Hinar myndirnar eru teknar í skógargöngunni í gær.

Nú er síðasti dagurinn framundan (fimmtudagurinn) og við æltum að skoða helli sem er hér í nágrenninu og fara út á Farewell Spit og e.t.v. eitthvað fleira eftir því sem tíminn leyfir. Síðan er að fara tilbaka á flugvöllinn í Nelson og fljúga til Auckland. Freyja kemur með okkur en hún er að fara að halda ráðstefnu þar með sínum félögum í Wellington. En við fljúgum beint til Hong Kong um kvöldið með 24 tíma stoppi þar áður en ferðinni er haldið áfram til London og síðan heim stax um kvöldið. Ég hugsa að þetta verði síðasta bloggið að sinni nema að mér takist að komast í netsamband í Hong Kong.

En þetta er búið að vera hin ævintýralegasta og fróðlegasta ferð og skemmtilegt að sjá svona alveg nýja menningu. Okkur hefur liðið mjög vel hér og gaman að vera með Freyju þessa dagana og vinstrihandaraksturinn hefur sloppið alveg slysalaust.

Te papa

Í dag tökum við einn dag enn í borginni og nú er skýjað en ekki rigning og talsverð gola. Freyja segir að hér sé mjög vindasamt og afar sjaldan logn. Í gær var þó besta veður þrátt fyrir goluna en hitinn náði vel yfir 22 gráður og við röltum um borgina og skoðuðum bæjarlífið, kíktum við og við í búðarglugga og fórum síðan í skrúðgarðinn upp í eini hæðinni en þaðan sést allvíða yfir. Borgin liggur í mjög hæðóttu landi og liggur við að húsunum sé tillt upp í brekkurnar hér og þar á óskipulagðan hátt og á mörgum stöðum eru aðeins tröppur upp að húsunum eins og hjá Freyju og ekki hægt að aka heim að dyrum eins og á Íslandi. Okkur var boðið í kvöldmat til Kristjönu sem býr hér ein af fáum Íslendingum í Wellington en þeir ku vera þrír. Það eru þó fleiri búsettir hér í landinu. Við áttum góða stund hjá henni og auðvitað komu í ljós tengsl milli okkar og hennar sem við vissum ekki um en er það ekki ótrúlegt hve oft Íslendingar rekja einhver tengsl sín á milli?
Í dag er ætlunin að skoða hið flotta safn Nýsjálendinga Te papa sem er tiltölulega nýtt og samanstendur af mörgum söfnum og er staðsett niður við höfn.
Það búa margir Bretar hérna og ekki skrýtið þar sem landið er enn formlega undir umsjón Betu en þeir eru enn með mynd af henni á peningunum (myntinni) sínum. Hér er myndband frá Wellington ef einhver hefur áhuga.
Við erum búin að panta okkur bíl á Suður eyjunni og förum þangað í fyrramálið með ferju en það tekur um þrjá tíma að sigla yfir sundið. Meira um það síðar.

Wellington

Jæja nú eru ferðalangarnir komnir til Wellington eftir að hafa skoðað land og þjóð á leiðinni frá Auckland. Við erum búin að ganga eftir skógarstígum, fara upp á aðalskíðasvæði Norður Sjálendinga (en þar var reyndar enginn snjór ennþá) en það er í tæplega 3000 m hæð og þar sáum við tvo smájökla. Við fórum á sýningu sem frumbyggjar Nýja Sjálands Maoriar sýndu okkur með söng og dansi og var það mikil upplifun. Þeir voru frumlega málaðir og ygla sig og gretta og reka út úr sér tunguna og reyna að vera sem ljótastir. Þeir heilsa hver öðrum með því að nudda saman nefjum og ganga í feldum gerðum m.a. úr kiwifuglinum. Við fórum einnig í dýragarð til að sjá faununa á Nýja Sjálandi en hér voru engin spendýr fyrr en innflytjendur fluttu þau inn með sér fyrr á öldum og gerðu mikinn usla í dýralífinu. Hér var fjöldi fugla sem ekki gat flogið þ.e.a.s. hafði ekki vængi þar á meðal kiwifulginn. Hann er í útrýmingarhættu og verið er að reyna að bjarga því á ýmsan hátt, maður getur t.d. tekið einn slíkan í fóstur svipað og börn í Úganda eða á Indlandi þ.e.a.s. að borga með þeim ákveðna upphæð reglulega. Einnig fórum við á strönd þar sem heitir hverir voru í flæðarmálinu og hægt var að grafa í sandinn og fá heitt vatn í holuna til að liggja í þar til næstasjávarflóð kom.

Við ætlum að dvelja hér í Wellingtown í 2 daga og Freyja ætlar að sýna okkur borgina sem hún er mjög hrifin af. Hér er afar flott safn sem við ætlum að skoða og heitir Te papa. Síðan ætlum við að fara yfir á Suðureyjuna og skoða hana en eftir reynslu síðustu daga ætlum við að aka minna en ganga og skoða út frá einum eða tveimur stöðum nyrst á eyjunni. En þetta er allt í skipulagningu og kemur í ljós næstu daga. Við höfum haft það þannig að við skipuleggjum svona eftir hendinni hvern dag og þykir það mjög þægilegt. Við vitum að við höndlum ekki allt sem hér er hægt að skoða og gera og sættum okkur vel við það.

Meira seinna.

Nýja Sjáland

Auckland

Við komum til Auckland á sunnudagsmorgun eftir þriggja daga ferðalag og viðkomu í Hong Kong eina nótt. Við töpuðum 13 tímum á leiðinni hingað og erum svolítið rugluð í dagatalinu og tímahringnum. Allt gekk eftir áætlun og við hittum vinkonu Freyju hana Debbie í Hong Kong eins og áæltað var en hún býr þar og vinnur við AIESEC eins og Freyja gerir í Wellington. Hún lallaði með okkum um borgina og við tókum lest upp á hæð eina til að sjá yfir en hún virðist standa á fjallatoppum sem standa upp úr sjónum með lítið undirlendi enda nánast eingöngu háhýsi alls staðar upp á marga tugi hæða.

Á sunnudag eftir að við vorum búin að koma okkur fyrir á hóteli röltum við um miðbæ Auckland en borgin breiðir úr sér hér yfir all stórt svæði og er lítið um háhýsi nema rétt í miðborginni. Við sigldum síðan út í eyju Waiheke Island sem liggur hér í 40 mín siglingarfjarlægð frá landi og áttum þar góða stund í náttúrunni. En ekki var risið hátt á fólkinu þennan daginn því lítið hafði verið um svefn nóttina áður í fluginu.

Í gær mánudag leigðum við okkur bíl og ókum norður fyrir Auckland til að líta á stærstu og elstu tré sem finnast á suðuhveli jarðar og kallast kauri tré. Hæsta tréið var rúmlega 50 m á hæð og það sverasta var með 16 m í ummál. Þetta eru skrýtin tré mjög búkmikil og utan á þeim eru ýmis sníkjutré svo erfitt var að sjá hvernig lauf tilheyrðu þeim þar til við sáum eitt sem var góðursett árið 1979 og var ekki nema um 7 m hátt. Myndir koma seinna því netsamið er ekki gott hérna. Ferðin tók reyndar heldur lengri tíma en við ætluðum en gekk samt mjög vel. Við gleymdum að beygja einu sinni sem lengdi ferðina aðeins, kortalesarinn sofnaði he he. Freyja ók mestan hluta leiðarinnar og er hörkubílstjóri en hér er ekið á vinstri vegarhelmingi og það má ekki gleyma sér eitt andartak þá er maður ósjálfrátt kominn yfir á hinn vegarhelminginn að bragði. Nú er veru okkar lokið í bili hér í Auckland og við ætlum að halda aðeins suður á bóginn í dag og skoða miðnorðurhluta norðureyjunnar, en við komum aftur hingað í lok ferðarinnar og fljúgjum til Hong Kong laugardaginn 2. apríl n.k.

Ferðasaga frá Færeyjum vikuna 19. til 26. júní 2009

Fyrsti dagurinn

Ferðin hófst um hádegið þann 19. júní með flugi frá flugvellinum í Reykjavík. Flugið tók einn og hálfan tíma og ferðinni var heitið til Vogeyjar í Færeyjum. Eftirvænting ríkti í hópnum sem samanstóð af átta manns eða fernum hjónum. Tilefnið var að halda upp á 10 ára afmæli gönguhópsins okkar. Ferðalangarnir voru ásamt mér, Oddur maðurinn minn, Sesselja og Ívar hjón úr Hryggjarselinu í Breiðholti, Jón Leifur og Lára úr Grafarvoginum og Gústi og Sólveig af Laugateignum. Búið var að panta sumarhús í Leynum sem er á Straumey eða í 15 mínútna akstursleið frá flugvellinum og bílaleigubíl frá Avis – níu manna minibus (Mazda).
Flugið tók einn og hálfan tíma og við lendingu flýttum við klukkunni um einn tíma til að hafa sama tíma og Færeyingar. Bíllinn var klár á vellinum en þegar við opnuðum hurðina á honum gaus þvílík fúkkalykt út úr honum að ekki var við unað. Kvörtun dugði ekki, þeir áttu ekki annan bíl og sögðu okkur að kaupa ilmspjald í bílinn til að yfirgnæfa fúkkalyktina. Reyndar tók ekki betra við þegar við nú loks röðuðum okkur inn í bílinn kom í ljós að eitt öryggisbeltið var bilað en það kom kannski ekki að sök þar sem einn ferðalanganna situr aldrei í slíku belti svo við gerðum ekkert í því máli að sinni.
Nú var að finna sumarhúsið sem var í litlu þorpi – Leynar á Straumey. Við fundum nú þorpið eftir að hafa villst smá af leið. Í Leynum eru um 15 til 20 hús alls en okkar hús var ekki auðfundið. En við vorum með ljósmynd af umhverfinu og gátum fundið það eftir henni. Það kom í ljós eftir að hafa skoðað myndina vel að það var langt upp í hlíðinni og ekki ökufært að þangað. Ég er ekki að grínast. Það er svo sannarlega satt, en það var malbikaður stígur hálfa leiðina uppeftir og ekki hægt að keyra hann vegna þess að hann var svo mjór og brattur með kröppum beygjum og bíllinn stór og eftir það var hrossastígur um 100 m að húsinu. Svo við þurftum að selflytja farangurinn upp í húsið og fundum við hjólbörur sem örugglega hafa verið ætlaðar til flutnings á varning upp brekkuna í húsið. Húsið leit ágætlega út og það fór vel um okkur. Eftir að hafa komið okkur fyrir og fengið okkur í svanginn skoðuðum við næsta umhverfi, en bæirnir liggja alls staðar niðri við sjóinn. Í Leynar var hvít strönd sem virtist vera sólarströnd nálægra bæja en það sáum við seinna. Einnig leyndist þarna í húsunum listamaður sem rennir ljósakrónur og skálar úr við. Við heimsóttum hann seinna og fengum að skoða verkstæðið hans og muni sem voru hver um sig sannkölluð listasmíð. Hann heitir Ole Jakob Nielsen og hefur netfangið ojntrae@gmail.com og er að búa til vefsíðu http://www.onjtrae.com/.

Annar og þriðji dagur

Veðrið lék við okkur allan tímann sem við vorum, sól upp á hvern dag. Við sáum þó þoku og rigningu en það var yfirleitt á kvöldin og nóttunni eða í býtið á morgnana. Við fórum fyrsta daginn út í vestustu eyjuna Mykines þaðan sem hinn frægi færeyski málari er. Annan daginn gengum við á Slættaratind sem er hæsti tindur Færeyja (882 m) og einnig fórum við í Götuþorpin þar sem hann Þrándur í Götu bjó og sáum þessa fínu styttu af honum sem liggur lárétt út frá styttusteininum. Þriðja daginn fórum við til Þórshafnar á „Kunningarstovuna“ (upplýsingamiðstöð) til að fá fleiri gögn eða bæklinga til að lesa um Færeyjar. Þá gengum við yfir í Kirkjubæ en biskupinn í Færeyjum sat þar og hægt var að skoða þar byggingar frá 13. og 17. öld. Við tókum okkur á þriðja tíma að rölta þangað í sólskininu. Við skoðuðum Norræna húsið og fengum okkur kaffi. Það er mjög flott hús og glæsilegt.

Fjórði dagurinn

Fjórða daginn ókum við yfir til Saksun en það liggur á Straumey og liggur í mynni lengsta dals (Saksunardalur 11 km) í Færeyjum og þaðan gengum við yfir í Tjörnuvík og fengum þoku á leiðinni og vorum ekki alveg viss með leiðina en það bjargaðist og þegar yfir fjallið var komið birtist bærinn langt niður í fjörunni í sólskininu og „Karl og Kerling“ á Austurey sáust einnig allvel í fjarska. Við höfðum séð þau skötuhjú frá Slættaratindi daginn áður frá öðru sjónarhorni.
Síðar um daginn þáðum við boð Alberts sendiherra Íslands í Færeyjum, en hann er kunningi Gústa og Sólveigar. Eftir boðið fórum við út að borða á Hvönn í Þórshöfn og fengum ágætis mat og þangað kom hún Andrea sem býr í Þórshöfn og vann með okkur Láru í Breiðholtsskóla. Gekk hún með okkur um bæinn og sagði okkur frá því sem fyrir augun bar og svaraði spurningum okkar um ýmislegt sem við höfðum velt fyrir okkur í sambandi við Færeyinga.

Fimmti dagur

Fimmti dagurinn rann upp með sudda og rigningu, en við létum það ekki á okkur fá og ferðinni að þessu sinni var heitið út í Viðey eða að Viðareiði. Rigndi allrösklega á okkur á leiðinni en þegar á áfangastað var komið skein sólin og aðstæður voru hinar ágætustu. Allhá fjöll eru þarna við Viðareiðið eða um sjö til áttahundruð metra há. Gengum við fram á björgin og horfðum út í Fugley og Svíney en þangað er ekki akfært. Við ókum síðan einnig út í Kúney á lítilli uppfyllingu sem er milli hennar og Borðeyjar en létum síðan Kalsey eiga sig þar sem taka þarf ferju til að komast þangað. Einnig létum við Suðureyjarnar vera að þessu sinni því það þarf einnig að taka ferju þangað og eitthvað verður að vera eftir þegar við komum næst.

Sjötti dagur

Sjötta deginum eyddum við að mestu í Þórshöfn en Gústi fór á Fornminjasafnið að afla gagna um fífustengur en við skelltum okkur á Listasafnið og fengum okkur göngutúr um listagarðinn og bæinn sem er nú ekki stór.
Þá ætluðum við að skoða Vestmannabjörgin frá sjó og skelltum okkur til Vestmanna sem er steinsnar frá Leynum en viti menn báturinn fór klukkutíma of snemma í skoðunarferðina svo ekkert varð af því. Við keyptum því 3 færeyska bjóra til að ylja okkur við um kvöldið og kostaði flaskan (eins og lítil kókflaska) um 50 danskar krónur eða tæplega 1300 ísl. krónur. Svona var reyndar allt þarna, flott færeysk þríréttuð máltíð (án víns) kostaði um 12 þús. ísl. krónur. Ferðin út í Mykines sem tók um 45 mínútur kostaði fimm þúsund krónur á manninn.
Svo við ákváðum að elda okkur mat heima í bústaðnum sem kom mjög vel út og var rosalega góður. Við innkaupin styrktum við Bónus sem er allvíða í Færeyjum.

Að lokum

Á ferð okkar um eyjarnar komum við í mörg lítil þorp og það vakti undrun okkar að það var varla nokkur manneskja á ferli nema ferðamenn, við vorum alltaf að hitta sama fólkið, Þjóðverja og Svía sem virtust vera á sama róli og við. Húsin eru yfirleitt í þyrpingu við fjallsræturnar, niður við sjó og voru þau frekar lítil og gömul þó sáust örfáar nýbyggingar á nokkrum stöðum. Sendiherrann okkar er t.d. með skrifstofu í gömlu timburhúsi í Þórshöfn frá 17. öld og var verið að slá þakið því þegar við komum þangað.
Ferðin var í alla staði mjög vel heppnuð og sáum við mjög margt skemmtilegt og fróðlegt. Það má líka segja að við höfum unnið í happdrætti hvað veðrið snertir því sagt er að þoka og rigning einkenni veðurfarið en regnfötin okkar voru ekkert notuð í þessari ferð.
Það sást ekki nokkurt tré í Færeyjum nema í görðum heim við hús. Berjalyng var ekki að sjá og mikill mosi var í móunum úti á víðavangi. Það eru líka ofboðslega margar kindur í Færeyjum og flestar þeirra eru flekkóttar og fáar alhvítar. Þær eru mjög líkar okkar kindum nema ögn háfættari og aðeins stórgerðari. Flestir Færeyingar eiga nokkrar skjátur til að geta búið sér til skerpukjöt og einnig eiga þeir endur sem þeir setja á beit á sumrin og slátra þeim síðan á haustin og eiga þar með góða jólasteik. Svo var það steypuvélarnar sem voru næstum við hvert hús, það var eins og það væri ákveðið stöðutákn að eiga eina slíka. Það var ekkert sérstaklega snyrtilegt við húsin þeirra og lítið um fallega garða. En landið var grænt og gróið þótt ekki væri það trjágróður sem græddi það. Birtan og veðrið spilaði saman ótal tónbrigði fyrir augað og var ótrúlega skrýtið að sjá hve snöggt veðrið breyttist og var oft samtímis sól, þoka og rigning.

Hér kemur svo uppskrift af súpu sem bæði ég og Láru komum með til að elda.

Mexíkó – súpa
2 -3 stk. sellerí – smátt skorið.
1 stk. rauð paprika.
1 stk. rauðlaukur.
1 – 2 laukar.
500 gr. nautahakk( eða kjúklingur) steikt og kryddað með salti og pipar.

Þetta er allt saxað smátt og léttsteikt í olíu á pönnu.
8 dl vatn
1 dós tómatpuré
1 dós hakkaðir tómatar
1 dós chilibaunir/ nýrnabaunir
200 gr. rjómaostur
5 dl matreiðslurjómi

Í pottinn:
Allt sett í pottinn ásamt hakki og grænmeti og látið malla í 30 mínútur.
Kryddað með: grænmetiskrafti, hvítlaukskryddi, salt, pipar og sætri chilisósu.
Borið fram með nachos –snakki (mulið yfir), sýrðum rjóma, rifnum osti og nýbökuðu brauði