Olympíuleikvangurinn og sumarhöllin

Það er heilmikið púl að vera ferðamaður með skipulagða dagskrá, maður er bara dauðþreyttur eftir daginn. Í dag afrekuðum við það að fara á uppáhaldsstaðinn hennar Þorgerðar Katrínar eða Ólympíuleikvanginn í Peking. Leiðsögumaðurinn okkar fór eldsnemma í morgun að ná í miða fyrir okkur og fékk þá á þreföldu verði því það var í fyrsta skipti í dag sem almenningur fékk aðgang að leikvanginum enda er þjóðhátíðardagur Kínverja í dag skv. fyrirskipun Maós formanns frá árinu 1949. En þá tilkynnti Maó að Alþýðulýðveldið Kína væri formlega stofnað. Það var magnað að koma inn á leikvanginn og sjá alla dýrðina. Myndirnar tala sínu máli.
Sjónvarpsskjáir voru á háhýsunum í kring um vettvanginn og sjáið hvað sólin er rauð en það er svo mikil mengun að hún nær ekki að skína í gegn. Sundhöllin lýsir þarna blá í rökkrinu fyrir framan háhýsin. Mannfjöldinn á götunum hérna er gífurlegur.





Við fórum einnig í sumarhöll keisarans eða garðinn þar sem hún er og var hann stofnaður á 17. öld þegar Qianlong keisari ríkti en var eyðilagður af ensk/franska árásarliðinu (1860) í opíumstríðinu. Keisaraynjan Cixi fyrrum hjákona keisarans endurreisti hann síðan 1888 en hún var síðasti valdamaður keisaraættarinnar í Kína og ríkti til 1911. Þarna hafði keisarinn og hans lið viðdvöl á sumrin. Garðurinn var settur á menningarminjaskrá heimsins 1998 af UNESCO. Garðurinn er mjög stór eða um tæplega 3 ferkílómetrar og þar er að finna skrautleg húsakynni, stórt vatn, margar litlar eyjar og flottar brýr þar sem bátar sigla milli brúarstólpanna. Hér koma nokkrar myndir frá garðinum.